Internetowy Rejestr
Internetowy Rejestr Adwokatów, Radców Prawnych i Kancelarii.

Skarga do sądu administracyjnego

Inspiracja: Sporządzanie środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym. Komentarz. Wzory pism i kazus

Skarga do sądu administracyjnego zawiera zarzuty dotyczące błędów w działaniu organu administracji oraz naruszenia przepisów postępowania. Skarżąca, firma ALFA Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, wnosząc o uchylenie decyzji Wojewody Mazowieckiego Nr 567/19, argumentuje konflikt interesów Prezydenta m.st. Warszawy, który wydał decyzję o wywłaszczeniu ich nieruchomości, oraz niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa. Skarga zawiera szczegółowe uzasadnienie i wniosek o uchylenie decyzji oraz umorzenie postępowania.

 

                                                              Warszawa, dnia 20.9.2019 r.


                            Wojewódzki Sąd Administracyjny
                            w Warszawie
                            ul. Jasna 2/4
                            00-013 Warszawa
                            za pośrednictwem:
                            Wojewody Mazowieckiego
                            Mazowiecki Urząd Wojewódzki
                            Pl. Bankowy 3/5
                            00-950 Warszawa


Znak sprawy: SFG-JK-3456-II-89/19


                    Skarżąca: ALFA Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
                            ul. Żabia 16
                            01-234 Warszawa
                            KRS: 000077888
                            reprezentowana przez:
                            radcę prawnego Adama Nowaka
                            (pełnomocnictwo w załączeniu)
            Adres dla doręczeń: Kancelaria Radcy Prawnego
                            Adam Nowak
                            ul. Cicha 2 lok. 6
                            02-345 Warszawa

            Organ administracji: Wojewoda Mazowiecki
                            Mazowiecki Urząd Wojewódzki
                            Pl. Bankowy 3/5
                            00-950 Warszawa
                                            Skarga
               na decyzję Wojewody Mazowieckiego Nr 567/19 z 6.9.2019 r.
I. Działając w imieniu spółki ALFA Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (zwanej dalej również
„Skarżącą”) na podstawie pełnomocnictwa, którego odpis wraz z dowodem uiszczenia
opłaty skarbowej oraz odpisem KRS Skarżącej przedkładam, w oparciu o art. 50 § 1 w zw.
z art. 3 § 2 pkt 1 PrPostSAdm,
                                            zaskarżam
ostateczną decyzję Nr 567/19 wydaną 6.9.2019 r. przez Wojewodę Mazowieckiego
w sprawie oznaczonej numerem SFG-JK-3456-II-89/19, którą doręczono mi 10.9.2019 r.,
w części dotyczącej przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, tj.
Prezydentowi m.st. Warszawy.
II. Organowi wydającemu zaskarżoną decyzję zarzucam naruszenie następujących przepisów
postępowania:
 a)    błędną wykładnię, a w rezultacie niewłaściwe zastosowanie art. 24 § 1 pkt 1 i 4 KPA
   poprzez przyjęcie, że Prezydent m.st. Warszawy nie podlegał wyłączeniu od prowadzenia
   postępowania      oznaczonego     sygnaturą    ET-HJK-KOM-6789-68-2019         zakończonego
   wydaniem 15.4.2019 r. przez Prezydenta m.st. Warszawy decyzji administracyjnej
   Nr 68/ABC/2019 w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i zezwolenia na realizację
   inwestycji drogowej X (zwanej dalej „Decyzją”),
a w konsekwencji,
 b)    niewłaściwe zastosowanie art. 138 § 2 KPA oraz niezastosowanie art. 138 § 1 pkt 2
   KPA, tj. wadliwe uchylenie przez Wojewodę Mazowieckiego Decyzji i przekazanie
   sprawy Prezydentowi m.st. Warszawy do ponownego rozpoznania, zamiast uchylenia
   Decyzji i umorzenia postępowania przeprowadzonego przez Prezydenta m.st. Warszawy
   w I instancji,
co miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem spowodowało przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania niewłaściwemu (podlegającemu wyłączeniu) organowi, zamiast
doprowadzić do umorzenia tego postępowania.
III. Wskazując na powyższe zarzuty – oba łącznie, jak też każdy z osobna – wnoszę na zasadzie
art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c, art. 145 § 3 oraz art. 200 PrPostSAdm o:
 a)     uchylenie zaskarżonej decyzji Nr 567/19, wydanej 6.9.2019 r. przez Wojewodę
   Mazowieckiego, w części dotyczącej przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia
   przez Prezydenta m.st. Warszawy;
 b)    umorzenie       we     wskazanym       zakresie     przeprowadzonego       postępowania
   administracyjnego, a także
 c)    zasądzenie     od    Wojewody      Mazowieckiego       na    rzecz   Skarżącej   kosztów
   postępowania, obejmujących koszty zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

                                        Uzasadnienie
1. Stan faktyczny
Skarżąca jest ujawniona w księgach wieczystych numer KW1 oraz KW2 jako właściciel
działek gruntu Nr 1 oraz 2 z obrębu 3 położonych w Warszawie przy ul. Śmiesznej (dalej
zwanych „Działkami”).
Na wniosek z 27.12.2018 r. Jana Iksa, mającego reprezentować Prezydenta m.st. Warszawy,
o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej X, Prezydent m.st.
Warszawy wszczął stosowne postępowanie administracyjne w trybie ustawy U (t.j. Dz.U.
z 2014 poz. 3456 ze zm.; dalej zwanej „Ustawą”).
Wraz z pismami z 22.1.2019 r. oraz z 18.3.2019 r. Skarżąca, reprezentowana przez niżej
podpisanego, złożyła do akt sprawy szereg zarzutów dotyczących wad oraz braków
postępowania administracyjnego.
Decyzją Nr 68/ABC/2019 z 15.4.2019 r. Prezydent m.st. Warszawy – nie uwzględniając
zarzutów Skarżącej – orzekł m.in. o wywłaszczeniu Działek na rzecz reprezentowanego przez
niego m.st. Warszawy.
Od powyższej Decyzji Prezydenta m.st. Warszawy Skarżąca wniosła 29.4.2019 r. odwołanie do
Wojewody Mazowieckiego i zarzuciła Decyzji, że została wydana przez organ podlegający
wyłączeniu od załatwienia tej sprawy, a także iż postępowanie administracyjne poprzedzające
jej wydanie obarczone było istotnymi brakami formalnymi uzasadniającymi jej uchylenie.
Na skutek opisanego odwołania Skarżącej Wojewoda Mazowiecki wydał 6.9.2019 r.
zaskarżoną decyzję Nr 567/19, którą uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia
przez organ I instancji. Wojewoda uznał za zasadne podniesione przez Skarżącą zarzuty
dotyczące braków formalnych postępowania administracyjnego przeprowadzonego przez
Prezydenta m.st. Warszawy. Jednocześnie za bezzasadny uznał zarzut Skarżącej, iż Decyzja
została wydana przez organ niewłaściwy, tj. Prezydenta m.st. Warszawy, który podlegał
wyłączeniu od załatwienia tej sprawy.
2. Uzasadnienie zarzutów skargi
Na wstępie pozwolę sobie pokrótce przedstawić tutejszemu Sądowi argumentację
uzasadniającą pogląd, zgodnie z którym Prezydent m.st. Warszawy nie był właściwy do
wydania Decyzji, gdyż podlegał wyłączeniu od załatwienia tej sprawy, w konsekwencji czego
postępowanie administracyjne poprzedzające wydanie Decyzji powinno zostać umorzone.
W dalszej części uzasadnienia odniosę się natomiast do argumentacji przedstawionej przez
Wojewodę Mazowieckiego w zaskarżonej decyzji.
W tym miejscu zaznaczam, że jednym z najistotniejszych elementów decyzji wydanej
w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów Ustawy jest przymusowe pozbawienie
prawa własności nieruchomości podmiotu, któremu takie prawo przysługuje względem
działek gruntu położonych w obrębie planowanej inwestycji. Innymi słowy, w efekcie wydania
takiej decyzji dochodzi do wywłaszczenia nieruchomości na rzecz właściwej jednostki
samorządu terytorialnego bądź Skarbu Państwa (w zależności od kategorii danej drogi).
Wydając decyzję w trybie przepisów Ustawy, Prezydent m.st. Warszawy na swój własny
wniosek orzeka o przymusowym pozbawieniu prawa własności nieruchomości obywatela
i przyznaniu prawa własności tej samej nieruchomości Skarbowi Państwa bądź też m.st.
Warszawie, czyli pracodawcy Prezydenta m.st. Warszawy. Innymi słowy, rozstrzygając
w charakterze starosty, Prezydent m.st. Warszawy orzeka jednocześnie o prawach
i obowiązkach gminy m.st. Warszawy, której jest pracownikiem, lub Skarbu Państwa (co
w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca). Występuje on zatem faktycznie w trzech rolach,
a mianowicie wnioskodawcy, organu rozstrzygającego wniosek oraz beneficjenta decyzji, na
rzecz którego przechodzi prawo własności nieruchomości.
W konsekwencji w takiej sprawie powstaje oczywisty konflikt interesów, wyłączający tym
samym     obiektywizm     oraz    bezstronność    podmiotu   prowadzącego    postępowanie
i orzekającego co do istoty sprawy. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku
postępowania wywłaszczeniowego, w którym prezydent miasta na prawach powiatu jest
jednocześnie wnioskodawcą, organem rozstrzygającym oraz podmiotem, na rzecz którego
nieruchomość jest wywłaszczana.
Wobec powyższego nie może budzić wątpliwości, że do przedmiotowego stanu prawnego
odpowiednie zastosowanie ma orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące procedury
wywłaszczenia nieruchomości, gdzie także wnioskodawcą, a zarazem organem orzekającym
i beneficjentem decyzji jest Prezydent m.st. Warszawy.
Zwracam zatem uwagę na wyrok NSA z 11.3.2008 r. (I OSK 339/07, Legalis), zgodnie
z którym: „Prezydent miasta (...) W. jako starosta wykonujący zadania z zakresu
administracji rządowej jest organem uprawnionym do wydania decyzji o wywłaszczeniu
i ustaleniu odszkodowania i taką decyzję jako organ wykonawczy miasta i reprezentujący je
na zewnątrz wydał w rozpoznawanej sprawie na rzecz Miasta (...) W., które jest jednocześnie
stroną postępowania administracyjnego w tym zakresie gdyż wywłaszczenie odbywa się
z wniosku i na rzecz tego miasta. W tych okolicznościach sprawy Prezydent tego miasta jako
dysponent    władzy   publicznej   rozstrzygający    o władczej   ingerencji   w prawo   do
nieruchomości, kształtując prawa i obowiązki swojej jednostki podlega wyłączeniu od
rozstrzygania w sprawie wywłaszczenia i ustalenia odszkodowania. W takiej sytuacji
bowiem nie jest możliwe występowanie Prezydenta sprawującego funkcję starosty
jednocześnie w imieniu gminy jako strony w tej sprawie i jako organ rozpatrujący sprawę
(o wywłaszczenie i odszkodowanie – przypomnienie Sądu), bowiem w przeciwnym wypadku
stanowi to naruszenie art. 24 KPA. Obraza zaś w postępowaniu tej normy nakazuje przyjąć
zaistnienie przesłanki wznowienia, o jakiej mowa w art. 145 § 1 pkt 3 KPA”.
Podobne stanowisko zajął tutejszy Sąd (tj. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie)
w wyroku z 3.2.2009 r. (I SA/Wa 1375/08, Legalis), w którym stwierdził, że: „W ramach
postępowania wywłaszczeniowego toczącego się na wniosek organu wykonawczego miasta na
prawach powiatu dochodzi bowiem do swoistego konfliktu interesów. Prezydent miasta
z jednej strony jako sprawujący funkcje starosty rozpatruje swój własny wniosek
o wywłaszczenie nieruchomości. Natomiast w postępowaniu przed organem drugiej instancji
występuje w dwóch rolach – pierwszej jako organ oraz jako strona ubiegająca się
o wywłaszczenie”. W dalszej części uzasadnienia Sąd stwierdził, iż: „w postępowaniu objętym
zaskarżoną decyzją doszło do naruszenia art. 24 § 1 pkt 1 i 4 KPA. Zatem prawidłowo
Wojewoda uchylił decyzję Prezydenta m.st. Warszawy i umorzył postępowanie przed tym
organem (…)”.
Z kolei zgodnie z innym wyrokiem także tutejszego WSA w Warszawie z 31.7.2007 r. (I SA/Wa
2066/06, Legalis): „W ramach postępowania wywłaszczeniowego toczącego się na wniosek
organu wykonawczego miasta na prawach powiatu dochodzi bowiem do swoistego konfliktu
interesów. Prezydent miasta z jednej strony jako sprawujący funkcje starosty rozpatruje swój
własny wniosek o wywłaszczenie nieruchomości. Natomiast w postępowaniu przed organem
drugiej instancji występuje w dwóch rolach – pierwszej jako organ oraz jako strona
ubiegająca się o wywłaszczenie”. W dalszej części uzasadnienia Sąd stwierdził, że wydanie
decyzji prezydenta miasta o wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz gminy stanowi naruszenie
art. 24 § 1 pkt 1 i 4 KPA, w wyniku czego obowiązkiem Wojewody jest uchylenie takiej decyzji
i umorzenie postępowania. Podobnie wypowiedział się także tutejszy WSA w Warszawie
w wyrokach z 20.6.2006 r. (VII SA/Wa 276/06, Legalis) oraz z 3.11.2006 r. (I SA/Wa 661/06,
Legalis).
Zaznaczam, że wyroki te zostały wydane w następstwie uchwały NSA(7) z 19.5.2003 r. (OPS
1/03, ONSA 2003, Nr 4, poz. 115), zgodnie z którą: „W sprawie o zwrot wywłaszczonej
nieruchomości, która jest własnością miasta na prawach powiatu, prezydent tego miasta jako
organ wykonawczy miasta i reprezentujący je na zewnątrz oraz także jako pracownik urzędu
miasta, a jednocześnie sprawujący funkcję starosty, podlega wyłączeniu na podstawie art. 24
§ 1 pkt 1 i 4 KPA, co w konsekwencji wyłącza możliwość upoważnienia przez niego do
załatwienia tej sprawy jego zastępców i pozostałych pracowników urzędu miasta”.
W związku z powyższym podnoszę, że w niniejszej sprawie miał miejsce konflikt interesów,
gdyż Prezydent m.st. Warszawy orzekł na swój własny wniosek o wywłaszczeniu Działek na
rzecz reprezentowanej przez siebie gminy m.st. Warszawy, czyli de facto na swoją rzecz.
Należy zatem stanąć na stanowisku, iż Prezydent m.st. Warszawy podlegał wyłączeniu od
udziału w postępowaniu, a zatem nie mógł on rozstrzygać w niniejszej sprawie. W konsekwencji
Decyzja została wydana przez podlegającego wyłączeniu Prezydenta i jako taka była wadliwa,
w związku z czym powinna zostać uchylona, a postępowanie administracyjne przeprowadzone
przez Prezydenta m.st. Warszawy w pierwszej instancji powinno zostać umorzone.
Odnosząc się natomiast do argumentacji przedstawionej przez Wojewodę Mazowieckiego
w zaskarżonej decyzji, zwracam uwagę, że Wojewoda Mazowiecki wywody Skarżącej
dotyczące niewłaściwości Prezydenta m.st. Warszawy skwitował jedynie stwierdzeniem, że
zarzut ten jest bezzasadny, gdyż przepisy Ustawy wyłączają zastosowanie art. 24 i n. KPA,
wprowadzając nową normę dotyczącą ustalania właściwości organów administracji, oraz
wyłączają zastosowanie Rozdziału 5 Działu I KPA w postępowaniach prowadzonych na
podstawie -Ustawy.
Podnoszę, że taki pogląd nie może w żadnym razie spotkać się z aprobatą. Po pierwsze
bowiem, Ustawa nie zawiera żadnych nowych norm w zakresie ustalania zasad wyłączenia
organu lub pracownika od załatwiania sprawy, a po drugie, zawiera jasny i niebudzący
wątpliwości przepis art. A1, zgodnie z którym do postępowania w sprawach dotyczących
wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego. Nie może zatem budzić wątpliwości, że stanowisko
Wojewody oparte jest wyłącznie na całkowicie dowolnej interpretacji przepisów prawa
i jako takie należy uznać je za bezpodstawne.
Co więcej, zwracam uwagę, że KPA w art. 26 wprowadza jasne normy postępowania
w przypadku stwierdzenia, iż organ administracji lub pracownik takiego organu podlegają
wyłączeniu ze względu na tzw. konflikt interesów. Pozwalają one w sytuacjach niejasnych bądź
nieprzejrzystych wykluczyć wątpliwości w tym zakresie, przekazując sprawę organowi lub
pracownikowi, co do bezstronności których takie wątpliwości nie występują. Zatem należy
uznać, że postępowanie prowadzone na podstawie przepisów Ustawy także podlega temu
przepisowi i nie prowadzi to w żadnym wypadku do „wypaczenia (…) sensu” tego
postępowania, jak chciałby Wojewoda. Pozwala natomiast uniknąć sytuacji, w których
obiektywizm organu orzekającego budzi poważne wątpliwości, a zatem może prowadzić do
działania sprzecznego z art. 7 oraz 8 KPA.
Na marginesie jedynie zaznaczam, że orzekania we własnej sprawie nie uzasadniają też
opisane przez Prezydenta w Decyzji podstawy ustrojowe działania miasta na prawach
powiatu. Zarówno bowiem organowi samorządu gminnego (jakim jest wójt, burmistrz bądź
prezydent), jak i organowi samorządu powiatowego (jakim jest starosta) przypisane zostały,
na podstawie stosownych przepisów, określone obowiązki i uprawnienia. Uprawnienia te nie
pokrywają się ze sobą i powinny stanowić zbiory rozłączne. Skupienie uprawnień obu tych
organów w ręku prezydenta miasta na prawach powiatu jest sytuacją wyjątkową i nie musi
automatycznie prowadzić do powstania konfliktu interesów, gdyż wyjątkowo tylko prezydent
występuje w jednej sprawie w obu rolach, tj. jako petent oraz organ rozstrzygający o jego
prawach i obowiązkach.
Stanowisko takie zajął także tutejszy Sąd w cytowanym już wcześniej wyroku WSA
w Warszawie z 3.2.2009 r. (I SA/Wa 1375/08, Legalis), w którym stwierdził, że: „Nie ma więc
znaczenia brak zapisu w ustawie o gospodarce nieruchomościami o obowiązku wyłączenia się
prezydenta miasta na prawach powiatu w postępowaniu wywłaszczeniowym prowadzonym
z wniosku miasta na prawach powiatu”. Zdanie to stoi zatem w sprzeczności z podnoszoną
przez Wojewodę tezą, zgodnie z którą Prezydent m.st. Warszawy nie podlega wyłączeniu od
prowadzenia postępowań w trybie Ustawy, gdyż przepisy tejże Ustawy nie zawierają
postanowień w tym zakresie. Innymi słowy, brak w ustawie szczególnej przepisów
dotyczących wyłączenia organu administracji lub jej pracownika nie powoduje, że
zastosowania nie mają przepisy Rozdziału 5 Działu I KPA.
W związku z tym stwierdzenie konfliktu interesów w przedmiotowym stanie faktycznym nie
podważa w żaden sposób struktur samorządu terytorialnego bądź sensu postępowania
prowadzonego na podstawie przepisów Ustawy, a jedynie prowadzi do udoskonalenia ich
działania w taki sposób, aby nie mogły powstawać sytuacje rodzące zarzuty dotyczące
bezstronności rozstrzygającego daną sprawę organu administracji, szczególnie że
postępowanie to dotyczy ingerencji w poddane szczególnej ochronie konstytucyjnej prawo
własności.
W tym miejscu zwracam uwagę, że istnienie takiego konfliktu interesów zostało stwierdzone
przez sądy administracyjne w powołanych wyżej orzeczeniach i brak jest podstaw do uznania,
że w analogicznej sytuacji w przedmiotowym postępowaniu konflikt taki nie zachodzi.
Co więcej, wątpliwości co do bezstronności i obiektywizmu Prezydenta m.st. Warszawy
w niniejszej sprawie znajdują uzasadnienie w fakcie, iż Prezydent wydał Decyzję w oparciu
o niekompletną dokumentację budowlaną, zawierającą istotne braki, których istnienie
zostało stwierdzone przez Wojewodę Mazowieckiego w zaskarżonej decyzji.
W zaskarżonej decyzji Wojewoda Mazowiecki podnosi ponadto, że przedmiotem Decyzji była
realizacja inwestycji drogowej X, a nie postępowanie wywłaszczeniowe. W związku z tym,
zdaniem Wojewody, do postępowania prowadzonego w trybie Ustawy nie może mieć
zastosowania     orzecznictwo    sądów      administracyjnych     dotyczące    postępowań
wywłaszczeniowych.
W uzupełnieniu powyższych wywodów w tej kwestii zwracam jedynie uwagę, że Wojewoda
Mazowiecki zdaje się nie zauważać, iż jednym z najistotniejszych elementów postępowania
w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej jest właśnie
przymusowe pozbawienie prawa własności podmiotu, którego nieruchomość leży w pasie
planowanej inwestycji drogowej. Nie ulega wątpliwości, że właśnie ten skutek przedmiotowej
decyzji ma stanowić punkt zwrotny w zakresie efektywności realizacji inwestycji drogowych,
gdyż pozwala łatwo i szybko wywłaszczyć właścicieli nieruchomości, a postępowanie
dotyczące ustalenia wysokości odszkodowania przesunąć do innego postępowania
administracyjnego. Co więcej, zwracam uwagę, że takie postępowanie prowadzone jest na
wniosek późniejszego beneficjenta takiej decyzji, tj. podmiotu, na którego rzecz
nieruchomość jest wywłaszczana. W tym stanie rzeczy odpowiednie stosowanie do przepisów
Ustawy orzecznictwa dotyczącego postępowań wywłaszczeniowych jest jak najbardziej
w pełni uzasadnione.
Ponadto należy odnotować, że obie Działki, tj. Nr 1 oraz 2, których dotyczy zaskarżona
decyzja oraz poprzedzająca ją Decyzja, stanowiły przedmiot postępowań wywłaszczeniowych
prowadzonych przez Prezydenta m.st. Warszawy. Podkreślić należy jednocześnie, że z chwilą
wydania Decyzji postępowania te zostały faktycznie wstrzymane lub zaniechane. Nie może
więc budzić wątpliwości, że stało się tak ze względu na planowane przymusowe pozbawienie
Skarżącej własności tych działek w trybie postępowania prowadzonego na podstawie
przepisów Ustawy. Trudno zatem negować, że skutkiem wydania takiej decyzji jest
wywłaszczenie nieruchomości.
W konsekwencji należy stanąć na stanowisku, że jednym z kluczowych skutków wydania
decyzji w trybie przepisów Ustawy jest przymusowe pozbawienie dotychczasowych właścicieli
własności nieruchomości, a zatem wywłaszczenie.
W związku z powyższym za bezzasadne należy uznać stanowisko Wojewody, zgodnie z którym
orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące postępowań wywłaszczeniowych nie może
mieć odpowiedniego zastosowania do postępowania prowadzonego w trybie Ustawy.
Wojewoda Mazowiecki nie dostrzegł niestety omawianej w niniejszej skardze wady Decyzji
oraz poprzedzającego jej wydanie postępowania administracyjnego i zaskarżoną decyzją
orzekł o przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Prezydenta m.st. Warszawy,
a zatem przez organ niewłaściwy, gdyż podlegający wyłączeniu na podstawie art. 24 KPA. Tym
samym Wojewoda Mazowiecki naruszył art. 138 § 2 w zw. z art. 24 § 1 pkt 1 i 4 KPA.
Jednocześnie nie może budzić wątpliwości, że naruszenie to miało istotny wpływ na wynik
sprawy, gdyż doprowadziło do zwrotu sprawy organowi podlegającemu wyłączeniu od jej
załatwienia, podczas gdy prawidłowo Wojewoda powinien Decyzję uchylić i umorzyć
postępowanie przeprowadzone przez Prezydenta m.st. Warszawy w I instancji (art. 138 § 1
pkt 2 KPA).
W świetle całokształtu przedstawionej argumentacji wnoszę zatem jak w petitum.


                                                                      Za skarżącą:
                                                                         Adam Nowak
                                                                   (podpis własnoręczny)
                                                                     r.pr. Adam Nowak
                                                                        pełnomocnik


Załączniki:
1)     odpis pełnomocnictwa wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej oraz odpisem
KRS Skarżącej;
2)     dowód uiszczenia wpisu stałego na rachunek bankowy WSA w Warszawie;
3)     jeden odpis niniejszej skargi – dla organu administracji.


 

Skarga do sądu administracyjnego wnosząca o uchylenie decyzji Wojewody Mazowieckiego Nr 567/19 została poparta argumentacją dotyczącą konfliktu interesów oraz błędów w postępowaniu administracyjnym. Składający skargę, radca prawny Adam Nowak, pełnomocnik ALFA Sp. z o.o., domaga się uchylenia decyzji oraz zasądzenia kosztów postępowania. Skarga zawiera liczne odwołania do precedensów sądowych w podobnych sprawach.